Ik geloof niet in het noodlot.
In een roeping.
Maar nu is ze een vrouw — een mooie vrouw.
Telkens wanneer ze langsloopt, kan ik mijn ogen niet van haar haar afhouden. Mijn handen willen haar bij de heupen grijpen en nooit meer loslaten. Die prachtige benen zorgen ervoor dat ik schunnige gedachten krijg.
Nu wil ik haar.
Na de beste onenightstand van mijn leven, is ze het enige waar ik nog aan kan denken. Ik heb al geslapen met heel veel vrouwen, maar de seks was nog nooit zo. Wat Marie en ik samen hebben, is de moeite waard om te houden.
Nu heb ik haar nodig.
Ik doe niet aan relaties of verbintenissen. Na alles wat ik heb meegemaakt, kan ik die niet aan.
Maar ik merk dat ik daar een uitzondering op wil maken - voor haar.
** Bevat nooit eerder beschreven scènes met Hawke en Francesca. Wat deden Hawke en Francesca, samen en apart van elkaar, terwijl Axel en Marie hun relatie begonnen? Volg hun verhaal evenals Axel en Marie in deze roman **
Dat is wat ze tegen me zei.
Ik ben al genoeg mensen verloren in mijn leven en ik kan het idee niet verdragen om haar ook te verliezen niet. Ik zou het niet aankunnen.
Dus moet ik er mee stoppen.
Ik moet er een eind aan maken voordat het te laat is.
Ik moet mezelf blijven vertellen dat ik niet van haar houd.
En misschien zal ik het ooit op een dag zelf ook echt geloven.
Maar met elke maand die voorbijging werd het gemakkelijker. En toen er zes maanden voorbij waren, was ik er eindelijk overheen. En toen er een jaar voorbij was, dacht ik helemaal niet meer aan haar.
Maar ik miste nog steeds iets.
Ik wil wat zij heeft met Hawke, het soort liefde dat nog steeds brandt, zelfs als de nieuwigheid er vanaf is. Ik wil een vrouw die van me houdt met alles wat ze heeft. En ik wil op dezelfde manier van haar houden.
Als er een blind date voor me wordt geregeld, verwacht ik een middelmatige avond te hebben. Blind dates waren allemaal hetzelfde. We zouden wat wijn drinken en wat eten en daarna misschien wat goede seks hebben.
Maar als zij naar binnen komt lopen, weet ik dat deze anders zal zijn.
In plaats van Rose de waarheid te vertellen, had ik alles voor mezelf gehouden. Ook al waren mijn bedoelingen goed en probeerde ik alleen maar te helpen, was het fout van me geweest. Die blik op haar gezicht in die rechtszaal was ondraaglijk.
Zal ze me ooit vergeven?
Kon ik het haar kwalijk kunnen nemen als ze dat niet zou doen?
Ik weet alleen dat ik van haar hou. Ik kan niet zonder haar leven. Er is een onverbrekelijke band tussen ons waar ik niet aan ontkom.
Ik moet haar terugkrijgen.